Daniel's weblog

Het is Kerstavond, en na twee dagen dicht te zijn geweest zijn de bars weer open. (Op de dag van de verkiezingen en daarvoor mocht geen alcohol geschonken worden). Nu kom ik er pas achter dat de bars vol zitten met vooral dikke Engelse mannen van ergens in de 50, die zich eerst volzuipen, en daarna waarschijnlijk met een Thaise naar huis gaan. Geen idee of ik zin heb om daar vanavond tussen te staan, of dat ik maar gewoon naar bed ga.

Vandaag heb ik in ieder geval wel wat anders leuks gedaan: de eerste georganiseerde tour. Deze ging naar de Erawan waterval, Hell Fire Pass, en toen met de trein (Death Railway) terug.

Erawan
Erawan is een soort natuurlijk tropisch zwemparadijs. Het is een waterval van ongeveer twee kilometer, met een veel verschillende trappen, al zijn het er officieel zeven. Je kunt langs de hele waterval omhooglopen, door de jungle, en je kun ook zwemmen in de vele bassins. Ik heb eerst omhoog gelopen, daarna weer naar beneden, en vervolgens onder een vrij hoge waterval gaan zwemmen. Heel gaaf om echt onder zo’n waterval te staan, of achter te ruimte te kruipen die verborgen zit achter het vallende water. In het basis heb ik ook heerlijk gezwommen. Het water was lekker warm (ongeveer zwembad temperatuur) en in elk basis zwommen visjes, die aan je benen beginnen te happen als je even stil staat.

(meer…)

Ik ben weg uit Bangkok, eigenlijk op aanraden van veel mensen die ik sprak. Pas buiten Bangkok zou het echte Thailand beginnen. Gisteren ben ik op zoek gegaan naar een goedkoop travel centre dat een reis kon regelen naar Kanchanaburi, ten westen van Bangkok. Die minibusjes worden eigenlijk door de reisgids afgeraden omdat ze vaak oncomfortabel en onveilig zijn. Ik had er uiteindelijk een voor 150 bath (de goedkoopste). De reis viel me aller sinds mee. Het was een beetje krap, vrij warm, maar wel veilig.

Na twee en een half uur kwam het busje aan in Kanchanaburi. Deze stad is vooral bekend van ‘The Bridge over the River Kwai’. Ik had geen idee waar ik afgezet zou worden. Dat bleek uiteindelijk bij een guest house te zijn, direct aan het water. En verbazingwekkend genoeg bleek het ook nog eens erg goedkoop te zijn: slechts 150 Baht per nacht. Hiervoor heb ik mijn eigen drijvende kamer met uitzicht op The Bridge. Het guesthouse zelf is niet zo groot, nog drie van die drijvende huisjes (met twee kamers per stuk), en nog een stuk of acht huisjes op het land. Het zit verbazend genoeg ook niet vol, terwijl het wel hoogseizoen is.

Vanuit mij kamer kun je leuk kijken naar de boten die voorbij komen varen. Alleen de karaokeboten zijn wat vreemd. In de namiddag gaan Thais met z’n allen op een grote tweedeks boot zitten zuipen, liedjes zingen en de rivier op en neer varen. Gelukkig alleen ’s middags is me verteld (al kan het zo zijn dat het in het weekend anders is…)

In de omgeving hier is er ook genoeg te doen. De Dead Railway rijdt nog over de brug, hier in de buurt is de mooiste waterval van Thailand, je kan er trektochten maken met olifanten (die ik trouwens vanuit mijn kamer door de rivier zie lopen), en er zijn mooie grotten. Ik heb er dus geen spijt van dat ik weg ben uit Bangkok. Als je buiten Bangkok bent merk je pas hoe vies Bangkok eigenlijk is. Hier ruikt het veel schoner. En vanmiddag was de eerste keer dat ik zonnebrand moest gebruiken. Hoewel het hier niet warmer is schijnt de zon heel veel feller. In Bangkok werd veel licht door smog tegengehouden.

Ik begin inmiddels al te wennen aan het leven in Bangkok, en dat bevalt erg goed. Het is nog steeds erg leuk om over Khoa San Road te lopen. Ik wilde een filmpje uploaden, maar dat gaat niet helemaal goed.. Nu wel een video.

Vandaag heb ik het Grand Palace bezocht, en een tweetal tempels: Wat Pho en Wat Rakhan Arun (tempel van de dageraad, zie foto). In Wat Pho is er een liggende Boeddha van 45m en Wat Rakhan is zo’n beetje het symbool van Bangkok. Die laatste tempel kun je helemaal beklimmen, al zijn de trappen wel erg stijl. Vanaf daar heb je een prachtig uitzicht over de stad.

Ook het Grand Palace is geweldig om te zien. Ook hiervan kun je wat foto’s zien. Helaas niet zoveel als ik er van wilde maken, want de batterij van mijn camera was ineens leeg. Van de tempels helaas dus geen foto’s (en op verzoek komen er natuurlijk ook binnenkort wat foto’s waar ik zelf ook op sta)

Het begint net donker te worden in Bangkok, en mijn eerste dag zit er op. De vlucht van Zurich naar Bangkok was prima, alleen wel met twee uur vertraging. Ook de bus van het vliegveld naar de stad was heel snel. Om half 11 lokale tijd (in Thailand is het zes uur later) was ik in mijn hostel. Het hostel ligt op Khoa San Road, het backpackers-mekka van Bangkok. Van de kamer zelf moet je je niet te veel voorstellen: een kleine kamer, betonnen vloer, tweepersoons bed, en een douche en wc. En dat voor ongeveer 6 euro per nacht.

Khoa San is nog het beste te omschrijven als Lowlands, er hangt een soort festivalsfeer met veel (rare) mensen, verkopers die dingen verkopen die je toch niet wilt hebben, en veel voedselstalletjes. Maar zeker nu het donker wordt ziet het er wel erg gezellig uit.

Vandaag heb ik alleen nog maar wat rondgelopen en een tempel hier in de buurt bezocht. Ik ga het gewoon lekker rustig aan doen. Foto’s hoop ik binnenkort ook erop te kunnen zetten. Ik heb ze al wel gemaakt, maar kwam er achter dat ik de USB-kabel ben vergeten, dus die ga ik morgen maar een zoeken in een van de vele winkeltjes.